Klocek, rzecz banalnie prosta, a jednak w połączeniu z wyobraźnią dziecka, staje się…wszystkim. Cegłą, kamieniem, żółwiem, samochodem. Kilka klocków, to już cały świat, dowolnie skomponowany przez małe dłonie.
W różnych zestawieniach kolorystycznych, rożnych wielkości, po coraz bardziej wymyślne kształty, z czasem przybierające też zupełnie nowe funkcje i przeznaczenie. Każdy z Was zgodzi się ze mną, że klocki, to chyba jedna z niewielu zabawek, które posiada absolutnie każde dziecko. Zaczyna się od zwykłych, dużych klocków Lego Duplo, kończy na maleńkich Lego
ZABAWA I MYŚLENIE plus fantazja
Klocki wymagają zaangażowania w zabawę. Oczywiście nie zawsze, bo przecież brązowy klocek, z powodzeniem może być kamieniem i nie potrzeba już większej filozofii, jednak w procesie tworzenia (a jak wiemy, dzieci są w tym świetnie, tworząc coś z niczego- czytaj bałagan w całym domu, z jednej, małej, paczki chrupek). To zaangażowanie wymaga nie tylko samej chęci zabawy, pracy rąk, ale także wyobraźni i pomysłu. Jak, z kilku sześcianów zbudować stojące drzewo, jak połączyć niebieskie klocki, by tworzyły rzekę, w jaki sposób zbudować jeżdżące auto. I one to robią, budują, konstruują i tworzą coraz to nowe kreacje, z palcem w…nosie. Wysokie wieże, zwisające mosty, jeżdżące pojazdy. Kilka klocków, cierpliwość i wyobraźnia, wprawiająca to wszystko w ruch. Najpierw nieporadnie stawiają jeden klocek na drugim, z czasem budują rzeczy większe i trwalsze, by skończyć na prawdziwych dziełach dziecięcej inżynierii.
ZABAW I NAUKA- obie idą w parze
Ta zależność, następuje nawet nie zamierzenie. Klocki, to kształty i kolory, różne wielkości, to ilości. Sortowanie, grupowanie jednego rodzaju, liczenie, to wszystko mimowolnie odbywa się podczas zabawy, a to nic innego jak nauka. Zielone klocki to korona drzewa, czerwone będą strażą pożarną, niebieskie to woda. Ile klocków potrzeba, by zbudować wierzę wysoką jak dwulatek? Dziecko najlepiej uczy się przez zabawę. Także w dużo późniejszym czasie, klocki mogą pomagać uczyć się dziecku, które chodzi już do szkoły. Jak? Najpierw będą to zbiory kształtów, kolorów, potem proste działania matematyczne, jak dodawanie czy dzielenie, wreszcie ułamki! Uwierzcie mi starszak uczył się ich bardzo chętnie, właśnie przy użyciu Lego.
Zaczynamy od kilu sztuk klocków, z czasem dokupujemy kolejne zestawy, wedle zainteresowań dziecka, by powiększyć kolekcję, lub dlatego, że są po prostu ciekawe i fajne i są trwałe! Lego to jedna z tych zabawek, które przechodzą z pokolenia na pokolenie, wzbogacane o aktualne “must have”, z powodu nowych postaci, bajek, możliwości konstrukcyjnych.
Już tylko na przykładzie Juniora, który swoją fascynację pociągami, przełożył, na budowanie coraz to dłuższych torów przejazdu dla kolejki Lego Duplo, pojawiły się mosty, zabudowania, wkrótce obok zsypu do węgla pojawił się dźwig…To był przełomowy moment, bo w tym momencie dźwig był jedyna słuszną zabawką. Później pojawiły się u nas zwierzęta. Słonie, tygrysy małpy. Odgłosy dżungli było słychać w całym domu…i wtedy okazało się, do czego Junior doszedł sam, że przecież te zwierzęta, świetnie eksportuje się pociągiem, w dalsze czeluści pokoju, że dźwig, świetnie nadaje się do tego, by te zwierzęta do wagoników załadować. Odszukał helikopter i łódź Duplo, pojawiły się kwiaty i ognisko z garnkiem, by karmić zwierzęta. Tym sposobem, wykorzystał cały potencjał klocków, które towarzyszą mu od młodszych lat.
CZY DZIECKU ZASZKODZI MNIEJSZA LICZBA ZABAWEK?
Nie. Dzieci nie są “biedniejsze” z powodu małej ilości zabawek, ale z braku pomysłu jak wykorzystać to, co już mają. To w dużej mierze wina nas rodziców, którzy mamy zbyt mało czasu dla dzieci i czasami po prostu nie wpadamy na podsunięcie im prostych rozwiązań, jakie sami wykorzystywaliśmy w dzieciństwie. Odrobina kreatywności, pozwala przywrócić zabawkom atrakcyjność i nowe zastosowania. Tak jak w przypadku Lego, często dziecko zaczyna zabawę od instrukcji, z czasem dodając kolejne elementy, zupełnie od siebie, wreszcie, udoskonalając to, co już zbudowało.
Lego, to przecież nie tylko budowanie według instrukcji, bo ta, jest tylko drogowskazem, pomysłem, podpowiedzią. Cała reszta to olbrzymie pokłady kreatywności i fantazji dziecka, które połączone z kolorowymi klockami, tworzą niesamowity świat.
Dzięki internetowi, filmom i aplikacjom, które znajdziecie np.na stronie www.lego.com/pl-pl będziecie znajdowali coraz to nowe pomysły i inspiracje do wykorzystania klocków.
WARUNKI DO ŚWIETNEJ ZABAWY
- Rodzic – ma byś obserwatorem, nie wyręczać, podpowiadać, rozpoznać moment, kiedy należy towarzyszyć dziecku w zabawie. Towarzyszenie oznacza tutaj zaufanie dziecku oraz nakierować na kreatywny procesów zabawy. Niech dziecko się wykaże, niech pomyśli, niech się trochę zmęczy! (obojgu Wam to wyjdzie na dobre.
- Miejsce – nie koniecznie duża przestrzeń, ale taka, która pozwoli mu, na rozsypanie klocków i swobodną zabawę nimi.
- Czas – pośpiech i presja nie wpływają pozytywnie na świat zabaw dziecka. Unikajmy sformułować “masz piętnaście minut, żeby to skończyć, bo czas do wanny”, lepiej zaproponować, by skończyło budowę po kąpieli, albo nazajutrz.
- Dzieci potrzebują czasu, aby móc zagłębić się w zabawie.
- Partnerzy w zabawie – dzieci same decydują, z kim chcą się bawić, czym chcą się bawić i jak chcą się bawić w danym momencie. Dzieci doskonale wiedzą, kto da się wciągnąć w ich świat fantazji, odgrywania ról i realizacji ich pomysłów.
A teraz ten moment! Wyniki konkursu z LEGO DUPLO, w którym mieliście pokazać mi świat fantazji Waszych dzieci.
Wiele zdjęć skradło mi serce, wiele zdjęć pokazywało, że jesteście bardzo kreatywnymi inicjatorkami zabaw. Brawo! Kreatywność, to to coś, co bardzo lubię.
Zatem przeogromne gratulacje dla:
Aleksandra i jego mamy Kamili Margas oraz Zosi i jej mamy Magdy Wierzbickiej
Mam nadzieję, że zestawy Lego Duplo pozwolą Wam na poszerzanie zainteresowań dzieci, ułatwią im przenoszenie się w świat fantazji, ale także przyczynią się do przyjemnego przemycania nauki przez zabawę.
Gratulacje!