” Suki bywają różne: Wredne, Bezwzględne,Pazerne, Napalone, Durne, Zimne, Bure, Leniwe, Pruderyjne, Agresywne, Wścibskie, Podłe – gorzej gdy: Zaniedbane, Podstarzałe albo wręcz Stare, Zdewociałe, Nawiedzone”.

Wiedziałam, że po prostu muszę sięgnąć po tą książkę. Krystyne Koftę znałam do tej pory raczej z felietonów. Jej książka “Suki”, to zbiór wielu emocji. Znajdziecie tutaj dużą dawkę humoru, ironii i sarkazmu, a także drwin. Powieść wpisuje się w nasze czasy, jest współczesna i być może dlatego wciąga. Suka – każdej z nas, zdarzyło się nazwać kogoś, lub pomyśleć tak o kimś. Każda z nas, ma w sobie coś z suki. To mocne określenie, jednak przedstawiona w powieści postać Ewy Szot, zmusza nas do analizy samej siebie. Ewa ma “nasze” problemy, jest taką samą kobietą jak ja czy Ty. Szuka miłości, zainteresowania, akceptacji, mimo iż często podkreślamy jak bardzo wyzwolone, samodzielne i samowystarczalne jesteśmy.

Czytając, trochę psychologicznie starałam się rozgryźć bohaterkę, po jej postać jest bardzo dopracowana w szczegółach. Kobieta na stanowisku naczelnej pisma dla pań. Pędząca za pieniędzmi. Skrywa jednak w sobie tajemnicę, o której nie wie nikt, poza terapeutą, który pomaga jej się uporać z dręcząca ją przeszłością. Jednak da się wyczuć, że Ewa jest kreacją siebie samej. Tak naprawdę ciągle ucieka. Ucieka przed samą sobą, śmiercią, przemocą jaka ją spotkała i miłością. Jej luksusowe życie, to ucieczka przed biedą i starością. Ta z pozoru silna kobieta, jest jednak wewnątrz siebie bardzo krucha i niewątpliwie bardzo dużo przeszła. Miejscami trudno uwierzyć, w opisane historie.  Mimo chwilowych słabości, jest bardzo silna. To zdecydowani postać pozytywna, od której można czerpać energię.

W książce znajdziemy obraz stwarzania  pozorów i próby budowania własnego, szczęśliwego życia, według klucza, który dla bohaterki, jest tylko jej znany, przemyślany i realizowany krok po kroku. Lecz tak jak w realnym życiu, przy próbie osiągnięcia swojego szczęścia, natrafia się na różne przeszkody. Kofta pokazuje Ewę, jako kobietę, która do wszystkiego doszła sama, od zera. Oczywiście znajdziemy tu również inne postacie kobiet: zastanawiającą się nad swoim życiem, niezadowoloną z małżeństwa pisarkę, pyskatą i żywiołową dziennikarkę, spełniającą się artystkę. Mamy tu obraz kobiet różnych, poruszane są tematy przemocy, zarówno fizycznej jak i psychicznej, umniejszanie roli kobiet w społeczeństwie. Powieść napisana jest w dość krytycznym i prześmiewczym tonie.Trochę taki misz masz…wiele zwrotów akcji, wachlarz emocji, które raz zmuszają nas do przeanalizowania własnej postawy, za chwilę bawią…kilka stron dalej poruszają. Dużo się w niej dzieje.

Mam takie odczucie, że Kofta podkreśla, że my kobiety potrafimy znieść naprawdę wiele i być silne. Że często poświęcamy jakaś część siebie, by inną podkreślić bardziej. Ciągła krytyka, oczekiwania jakie się  wobec nas stawia, wieczne udowadnianie czegoś mężczyznom, to takie sytuacje, z którymi spotykamy się na co dzień. Często, by temu sprostać zakładamy maskę, a osiągnięty wizerunek, pozwala nam się odnaleźć w rzeczywistości i stawiać czoła tym “wyzwaniom”. Takie udowadnianie, ile jesteśmy warte.

Książka warta jest przeczytania, choćby przez opisane w niej historie i postawy kobiet. Wcielenie się tutaj w role obserwatora, pozwala spojrzeć na nasze problemy z dystansem, a także zrozumieć postawy ludzi, które nie zawsze są wynikiem ich złych intencji, ale mają jakieś drugie dno, które zatajane przez nich samych, nie daje nam pełnego obrazu danej osoby.

Suka – nawet jeśli nie dopatrujemy się w tym zwrocie siebie, nawet jeśli nie utożsamimy się, choćby w części, z którąś z postaci, to znamy kogoś do kogo ten zwrot będzie nam pasował.  Wiemy przecież, że nie ma ucieczki od życia i że nie wszystko można zmienić. Wiele zależy od nas samych i często wymaga odwagi, ale dzieją się też rzeczy, sytuacje, na które absolutnie nie mamy wpływu. Mimo, być może kontrowersyjnego tytułu, książka oddaje należytą godność kobietom, choć chyba spodziewałam się innego zakończenia. To pozostawia we mnie niedosyt.