Patrząc na to co cały czas dzieje się w świecie, ale i na naszym podwórku mam wrażenie, że taki sprawdzian z człowieczeństwa mógłby nie mieć racji bytu. Dziś w dobie portali społecznościowych wielu nie ukrywa się z niechęcią, a wręcz nienawiścią do drugiego człowieka. Wielu robi to anonimowo, ale nie brakuje tych, którzy swoje pełne nienawiści komentarze piszą pod własnym nazwiskiem i są z nich dumni, ośmielając tym samym kolejnych. Komentarze pełne homofobii, rasizmu, przemocy, podtekstów seksualnych, pogardy, podżegające do przemocy, bądź przemoc chwalące. Uśmiechające się, czy nawet szydzące emotikony znajdziemy nawet pod artykułami informującymi nas o czyjejś śmierci. 

Coraz mniej w ludziach współczucia, empatii, troski. Coraz mniej człowieka w człowieku. Bycie człowiekiem już nie wystarcza, trzeba mierzyć się z etykietami przyszpilanymi nam przez społeczeństwo. I nie ważne jak dobrym człowiekiem jesteś, jak wielką wiedzę posiadasz, jak dobrze wykonujesz to co potrafisz- napiętnować  będą cię właśnie z powodu etykiet, których oni sami potrzebują by zdefiniować nas jako ludzi. Zawsze znajdzie się ktoś, kto znieważy cię z powodu orientacji seksualnej, koloru skóry, wyznania, pochodzenia, płci, sposobu w jaki żyjesz, Twoich przekonań…nie ważne jest ile dobra rozsiewasz wokół siebie.

Oczywiście osoby szerzące mowę nienawiści bardzo często są hipokrytami, na co uwagę zwrócił mi mój starszy syn. Rozmawialiśmy na temat tego, co dzieje się w naszej przestrzeni publicznej, o tym jak łatwo jest podnieść komuś kostkę brukową i cisnąć ją w stronę osób walczących o swoje prawa. Wykrzykiwać wyzwiska pełne wulgaryzmów i pogardy, a nawet życzenia śmierci. I wyobraź sobie sytuację, że owa kostka odbija się o coś i wraca rykoszetem trafiając napastnika, który w rezultacie wymaga pilnej pomocy lekarskiej. Czy trafiając pod opiekę lekarza pyta go o wyznanie, o orientację seksualną, o pochodzenie? Nie! Oczekuje, że zdobytym wykształceniem i umiejętnościami udzieli mu pomocy. Nie pyta, widzi lekarza, człowieka, który ma się nim zaopiekować i tego oczekuje, bo jest poszkodowanym. Ten przykład można przełożyć na niezliczoną ilość sytuacji i w większości z nich zakończenie jest takie samo.

Nie dziwią nas już wyzwiska i groźby kierowane w stronę osób, których celem jest walka o równość i tolerancję dla wszystkich, bez względu na pochodzenie, wyznawaną religię czy kolor skóry. Wszak wszyscy w pierwszej kolejności jesteśmy ludźmi i to powinien być początek i koniec postrzegania nas jako człowieka. Cała reszta nie powinna mieć najmniejszego znaczenia, tylko fakt jak dobrzy jesteśmy, jak wiele w nas empatii, współczucia, chęci niesienia pomocy, wiedzy w zakresie naszego zawodu. Każdy z nas jest inny, ale wszyscy jesteśmy równi. 

Świat tworzą ci, którzy sieją i podlewają nienawiść. Nie trzeba szukać daleko, spójrzcie na nasz kraj. Spójrzcie na ludzi którzy nami rządzą, posłuchajcie jaki kierują do nas przekaz. Przekaz pełny nienawiści, zła, pogardy, gróźb i narracji strachu. Nie ma hamulców, nie ma już w przestrzeni politycznej języka inkluzyjnego, już nie tylko względem przeciwników politycznych, ale także względem nas Polaków. Język jest ważny i to, jak się nim posługujemy, kształtuje naszą wrażliwość społeczną. Powinniśmy być wrażliwi językowo, pełni empatii i szacunku do odbiorcy- nawet, a może zwłaszcza jeśli się z nim nie zgadzamy.

Historia już nie raz pokazała, że lubi zataczać koło i większość świata robi wszystko, by w o błędne koło nie wpaść. Wielu ludzi wie, że nie można pozwolić by powróciły demony przeszłości. Wielu, ale jeszcze nie wszyscy, ale jeszcze za mało. Dlatego właśnie walka mniejszości ma sens, bo nie tylko nam tę mniejszość pokazuje, ale przede wszystkim pokazuje nam, że historia już nie raz nas rozliczała z błędów, gdy te mniejszości chciano pominąć. Gdy przyczepiano ludziom etykiety, zamiast dostrzegać w nich drugiego człowieka, równego sobie.

Czy gdyby ktoś  kazał Ci wykonać zadanie, które określi jakim człowiekiem jesteś? Zadanie, które ujawni wszystkie Twoje wady i zalety- to podjął byś się go bez wahania? 

Zadanie domowe to wyjątkowa powieść dla młodych, ale również bardzo mocna narracja dla dorosłych, poruszająca temat eksterminacji Żydów. Niezwykła historia uczniów, których zadaniem jest wcielenie się w rolę nazistów, ukazująca obawy, uczucia i wewnętrzny bunt przed złem oraz dyskryminacją.

Pan Bartley jest jednym z najbardziej lubianych nauczycieli w Riviere High School. Na swoich zajęciach z historii uwielbia w pełni angażować uczniów i ożywiać przeszłość. Podczas jednej z lekcji powierza klasie kontrowersyjne zadanie, które stanie się zapalnikiem gorącej debaty w całej szkole i poza jej murami. Podzieleni na dwie grupy uczniowie muszą odtworzyć konferencję w Wannsee z 1942 roku, wcielić się w rolę nazistów i rozważyć zalety “ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”. Cade i Logan wydają się jedynymi osobami, które czują się zszokowane całą sytuacją. Postanawiają stanowczo zaprotestować. Sprawa nabiera rozgłosu i dzieli mieszkańców miasteczka Riviere. Na tych, którzy popierają zbuntowanych nastolatków, i tych, którzy pokazują swoje ciemne oblicze, prezentując poglądy antysemickie i rasistowskie.

Ukazane w niej problemy dyskryminacji Żydów, szczerzącej się nienawiści i hejtu również we współczesnych czasach dosadnie ukazują nam jak niewiele wiemy o ludziach, którzy nas otaczają. Że przyczepianie ludziom etykiet, nigdy nie kończy się dobrze. Nam się tylko wydaje, że nienawiść, agresja i krzyk gwarantuje zwycięstwo. Jest wręcz przeciwnie, jednak wielu ludzi tak bardzo przepełnionych jest pogardą i owładniętych krzyczącą do nich z prasy, telewizji i mediów narracją nienawiści, że nie dopuszczają do siebie myśli, że można rozmawiać i żyć inaczej. Książka przedstawia zbeletryzowaną historię opartą na kanwie prawdziwej pracy domowej zadawanej licealistom zgodnie z nowojorskim programem nauczania. Ta praca, to zadanie dla naszego sumienia, mogłaby być zadawana wszędzie. W każdym kraju, zwłaszcza w naszym.

  

 W księgarni internetowej taniaksiazka.pl znajdziecie również inne tytułu powieści w dziale książki dla młodzieży.